11 październik Podobna praca dla dotychczasowego pracodawcy nie wyklucza 19% podatku dla Samozatrudnionego
Do takiej intrygującej konkluzji można dojść po analizie orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 05.05.2016 r. sygn. I SA/Gl 1056/15, potwierdzonym prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18.09.2018 r (sygn. II FSK 2416/16).
Rozstrzygnięcie WSA w Gliwicach jest o tyle zaskakujące, że przy nieznaczącej zmianie zakresu zadań otwiera w zasadzie furtkę dla zmiany umowy o pracę (opodatkowaną na zasadach ogólnych) na dużo korzystniejsze (przy wysokich zarobkach) opodatkowanie podatkiem liniowym.
Sprawa dotyczy wykładni art. 9a ust. 1-3 ustawy o PIT, zgodnie z którym dopuszczalne jest opodatkowanie podatkiem liniowym przychodów Samozatrudnionego z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego pracodawcy, jeżeli usługi te różnią się od tych, które są wykonywane w ramach stosunku pracy.
Rozpatrywany przez WSA w Gliwicach stan faktyczny dotyczył lekarza zatrudnionego w tym samym szpitalu na umowie o pracę i wykonującego dyżury w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej. W ocenie samozatrudnionego lekarza, samo sprawowanie dyżurów kontraktowych polegających na przyjmowaniu w trybie nagłym nowych pacjentów na wszystkie dziecięce oddziały szpitala i interwencji medycznej w razie nagłego pogorszenia stanu ich zdrowia nie powinno z przyczyn faktycznych odpowiadać czynnościom szpitalnym wykonywanym w ramach stosunku pracy, gdzie głównym zadaniem było ustalanie planu leczenia i diagnostyki oraz wykonywanie zabiegów z tym związanych, modyfikowanie dawek leków, włączanie nowych leków, umawianie i przeprowadzanie konsultacji, zlecanie badań, interpretowanie ich wyników, jak również prowadzenie wpisów do dokumentacji medycznej. Zdaniem samozatrudnionego lekarza wyłączenie, o którym mowa w art. 9a ust. 3 ustawy o PIT nie dotyczy posiadanych kwalifikacji, uprawnień, czy wypełniania obowiązków koniecznych do wykonywania określonego zawodu, lecz jest ograniczone do konkretnych czynności wykonywanych w ramach stosunku pracy przez podatnika świadczącego usługi na rzecz pracodawcy. Leczenie szpitalne czy sprawowanie dyżurów lekarskich, mimo że często wymagają podejmowania tych samych lub podobnych procedur, działań czy środków leczniczych, zawierających się w czynności „leczenia”, nie są tożsame.
Zdaniem organu podatkowego istotne jest faktyczne wykonywanie takich samych (tożsamych) czynności i ich charakter, a nie nazewnictwo. Wprawdzie zauważono, że zakres (charakter) pracy wykonywanej przez samozatrudnionego lekarza podstawie kontraktu zawartego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej ze szpitalem różni się od pracy realizowanej w ramach zawartej ze szpitalem umowy o pracę, gdyż stosunek pracy nie obejmuje niektórych czynności wykonywanych w ramach dyżurów kontraktowych. Jednakże, zdaniem organu już z samego tego oświadczenia wynika, że z wyjątkiem niektórych czynności, czynności wykonywane przez samozatrudnionego lekarza w ramach stosunku pracy i prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są tożsame. Wskazuje na to stwierdzenie lekarza, że leczenie szpitalne, czy sprawowanie dyżurów lekarskich często wymagają podejmowania tych samych lub podobnych procedur, działań czy środków leczniczych.
Z takim stanowiskiem organu nie zgodził się jednak WSA w Gliwicach. Zdaniem Sądu, „odpowiadającymi czynnościami” w rozumieniu art. 9a ust. 3 ustawy o PIT nie są czynności pokrywające się tylko w części. Sąd zauważył, że stosunek pracy nie obejmował m.in. czynności polegających na udzielaniu świadczeń zdrowotnych w przychodni polegających na badaniach, jak również badaniu dzieci w różnym wieku i sprawowaniu opieki nad pacjentami oddziałów laryngologii i chirurgii. Umowa o pracę Samozatrudnionego lekarza obejmowała natomiast opiekę lekarską na oddziale niemowlęcym, którego obszar (jak wyżej wymieniono) nie powielał się ze sferą świadczonej pomocy medycznej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego świadczone przez lekarza prowadzącego indywidualną praktykę lekarską (działalność gospodarczą) należało kwalifikować zgodnie z obowiązującą Polską Klasyfikacją Działalności (PKD). Lekarz prowadzący indywidualną praktykę nie świadczy usług szpitalnych i nie prowadzi działalności w zakresie szpitalnictwa. Usługi i działalność w tym przedmiocie udzielają i prowadzą szpitale.
Praktyczny przykład
Kasia jest lekarzem zatrudnionym w szpitalu na umowie o pracę uzyskującym łączny przychód 5000 PLN brutto. Jednocześnie Kasia zamierza założyć działalność gospodarczą i w ramach tej działalności świadczyć usługi medyczne w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym – wartość tego kontraktu to 10.000 PLN brutto. W sytuacji gdyby Kasia rozliczała działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, przez większą część roku płaciła by 32% PIT. W sytuacji, gdyby Kasia rozliczałaby się podatkiem liniowym, stawka PIT wyniosłaby 19%. Na wynagrodzeniu Kasi z działalności gospodarczej różnica wyniosłaby około 8 tysięcy złotych niższego podatku w skali roku na korzyść podatku liniowego (zakładając, że Kasia drugi próg podatkowy przekroczyłaby mniej więcej w połowie roku – 85.528 PLN dochodu)