Ubranie na firme, a koszty uzyskania przychodu

Ubranie na firme, a koszty uzyskania przychodu

W jednym z zamieszczonych na blogu postów pisaliśmy już o zaliczeniu wydatków na ubranie do kosztów uzyskania przychodów. Z interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. ILPB1/415-457/13-3/IM wynikało, iż tylko ubiór, który w wyniku jego odpowiedniego dostosowania utraci w sposób trwały charakter odzieży osobistej, może zostać zaliczony do kosztów działalności gospodarczej. Samo przypięcie znaczka z logo firmy nie spowoduje, iż odzież utraci na trwałe taki charakter.

Odzieżą firmową zajął się również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2015 r. sygn. IBPBI/1/ 415-1426/14/ŚS. Tym razem przedmiotem wniosku była sytuacja pielęgniarki prowadzącej działalność gospodarczą. W toku swojej działalności zawodowej zużywa codzienne ubrania, jak kurtki płaszcze, spodnie, czy spódnice oraz buty codziennego użytku. Przedmiotem zakupów firmowych jest także odzież specjalistyczna, wykorzystywana wyłącznie w gabinecie, taka jak fartuchy, czy rękawiczki. Zdaniem pielęgniarki, wszystkie wydatki na ubranie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ nie są wymienione w art. 23 ustawy o PIT oraz mają bezpośredni wpływ na wysokość przychodów firmy.

Z tym stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor Izby Skarbowej. Stwierdził on bowiem, że wydatki na zakup odzieży (kurtki, płaszcze przeciwdeszczowe, spodnie, spódnice, czapki, rękawiczki –z wyjątkiem ww. wykorzystywanych przy świadczeniu usług, obuwie) stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Zdaniem organu podatkowego, niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych osobistych potrzeb określonej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia – rzeczy te tracą wówczas charakter osobisty (np. z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów). Przedmiotowe wydatki nie spełniają jednakże przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, co oznacza, że wskazane we wniosku, a poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup odzieży osobistej i obuwia, nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Nie stanowią więc kosztów podatkowych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, z inną sytuacją mamy do czynienia w sytuacji zakupu odzieży i obuwia dla potrzeb wykonywanej działalności gospodarczej wymaganego przez przepisy prawa pracy lub inne przepisy branżowe. Zdaniem organu podatkowego, jeżeli ze względu na wymagania sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy jest się zobowiązanym do wykonywania pracy w odzieży ochronnej, to wydatki poniesione na jej zakup można uznać za wydatki niezbędne do uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Za odzież ochronną, przy świadczeniu usług medycznych (pielęgniarskich), można uznać specjalną odzież ochronną typu fartuchy, rękawiczki noszone tylko w związku z wykonywaną pracą (wykonywaniem usług pielęgniarskich). Wydatki na zakup tego typu odzieży mogą stanowić koszty podatkowe prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Mając powyższe na uwadze, należy z ostrożnością podchodzić do zaliczenia wydatków na odzież do prowadzonej działalności gospodarczej. W przypadku potencjalnej kontroli podatkowej, mogą się one okazać wyłączone z kosztów uzyskania przychodu.

Tags: